Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 17-02-2017 r. – 3063-ILPB1-1.4511.396.2016.2.AN

Obowiązki płatnika

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 oraz art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 31 stycznia 2017 r. znak 3063-ILPB1-1.4511.396.2016.1.AN, 3063-ILPB2.4510.228.2016.1.PS na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 6 lutego 2017 r., natomiast w dniu 8 lutego 2017 r. wniosek uzupełniono o dodatkową opłatę a w dniu 16 lutego 2017 r. do tut. Organu wpłynęło pismo stanowiące uzupełnienie wniosku (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 14 lutego 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działalności spółki jest sprzedaż tworzyw konstrukcyjnych. Spółka należy do międzynarodowej grupy przedsiębiorstw działającej m.in. na terenie Europy (dalej Grupa). Komunikacja w ramach Grupy odbywa się w języku angielskim, a pracownicy działają w układzie matrycowym (segmenty, produkty).

Spółka skierowała/będzie kierować pracowników na edukację pozaszkolną, a w szczególności zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności pracownika przez:

• edukację prawno-ekonomiczno-menadżerską: dotyczy Pracowników zajmujących się pozyskiwaniem nowych projektów związanych ze sprzedażą systemów okładzinowych. Praca ta związana jest w szczególności z analizą opłacalności projektów, analizą zawieranych umów dotyczących projektów. Pracownik jest równocześnie członkiem grupy produktowej powołanej przez Grupę, której zadaniem jest rozwój sprzedaży systemów okładzinowych (w tym wzajemna wymiana praktyki doświadczeń związanych z pozyskiwaniem projektów),
• doskonalenie języka angielskiego: dotyczy Pracowników którzy w ramach realizowanych obowiązków komunikują się z innymi pracownikami Grupy.

Na tę okoliczność zgodnie z art. 103(4) KP została spisana i podpisana z pracownikiem umowa, w której spisano prawa i obowiązki pracodawcy i pracownika odnośnie do partycypacji w kosztach pracodawcy i ewentualnego zwrotu kosztów w przypadku nieukończenia przez pracownika podjętej edukacji pozaszkolnej. Pracownik zobowiązuje się między innymi do uczestnictwa w ww. zajęciach i przedstawienia pracodawcy dokumentu stwierdzającego ukończenia edukacji. Natomiast pracodawca zobowiązuje się do pokrycia kosztów związanych z uczestnictwem w edukacji, czyli np. opłaty czesnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychód pracownika w postaci otrzymanego od Pracodawcy świadczenia dotyczącego sfinansowania edukacji pozaszkolnej będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych i czy Pracodawca będzie mógł zaliczyć poniesione koszty do kosztów uzyskania przychodów?

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast wniosek w części dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych jest wartość świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Ze zwolnienia korzystają świadczenia dla pracownika dotyczące zdobywania lub uzupełniania wiedzy i umiejętności związanych z wykonywaniem przez pracownika pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku.

Podnoszenie kwalifikacji zawodowych w formie edukacji pozaszkolnej na którą pracownik uzyskał zgodę, są zgodne z zajmowanym stanowiskiem i pośrednio przyczynią się do zwiększania/zabezpieczenia przychodów, m.in poprzez wkład wiedzy przy analizie opłacalności i ocenie kontraktów/umów zawieranych z kontrahentami. W świetle powyższego przychód Pracownika w postaci wartości świadczenia, które poniesie Pracodawca będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Z cytowanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, że do przychodów pracownika zalicza się wszystkie otrzymywane przez niego świadczenia, wynikające z zawartej umowy, bądź mające związek z wykonywaniem przez niego pracy.

Należy zatem przyjąć, że co do zasady wartość świadczeń otrzymanych przez pracownika na dokształcanie i podnoszenie kwalifikacji zawodowych stanowi przychód ze stosunku pracy.

Osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

W myśl art. 103¹ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.) przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą.

Regulacje zawarte w art. 103¹ – 103⁶ Kodeksu pracy różnicują zakres świadczeń przysługujących pracownikom w zależności od tego, czy pracownik:

• podnosi kwalifikacje zawodowe z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą bądź
• zdobywa lub uzupełnia wiedzę i umiejętności z własnej inicjatywy.

Stosownie do art. 103¹ § 2 Kodeksu pracy, pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe przysługują:

1. urlop szkoleniowy;
2. zwolnienie z całości lub części dnia pracy, na czas niezbędny, by punktualnie przybyć na obowiązkowe zajęcia oraz na czas ich trwania.

Za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia (103¹ § 3 Kodeksu pracy).

Pracodawca może przyznać pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie (art. 103³ Kodeksu pracy).

Ponadto stosownie do art. 103⁴ § 1 i 2 Kodeksu pracy pracodawca zawiera z pracownikiem podnoszącym kwalifikacje zawodowe umowę określającą wzajemne prawa i obowiązki stron. Umowę zawiera się na piśmie. Postanowienia umowy nie mogą być jednak mniej korzystne niż przepisy Kodeksu pracy. Pracodawca nie ma obowiązku zawarcia umowy, jeżeli nie zamierza zobowiązać pracownika do pozostawania w zatrudnieniu po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych (art. 103⁴ § 3 Kodeksu pracy).

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca skierował/będzie kierować pracowników na edukację pozaszkolną, a w szczególności zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności pracownika. Na tę okoliczność zgodnie z art. 103⁴ KP została spisana i podpisana z pracownikiem umowa, w której spisano prawa i obowiązki pracodawcy i pracownika odnośnie do partycypacji w kosztach pracodawcy i ewentualnego zwrotu kosztów w przypadku nieukończenia przez pracownika podjętej edukacji pozaszkolnej. Pracownik zobowiązuje się między innymi do uczestnictwa w ww. zajęciach i przedstawienia pracodawcy dokumentu stwierdzającego ukończenia edukacji. Natomiast pracodawca zobowiązuje się do pokrycia kosztów związanych z uczestnictwem w edukacji, czyli np. opłaty czesnego.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne oraz przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że koszty szkoleń jakie Wnioskodawca zamierza ponieść – zgodnie z przepisami Kodeksu pracy – na podniesienie kwalifikacji zawodowych pracowników, stanowić będą przychód tych osób ze stosunku pracy, korzystający ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym Wnioskodawca od wartości ww. świadczeń nie będzie zobowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/